بار ها شنیده ایم که بعضی ها علا رغم تمام سختی ها و خطراتی که تزریق دارو های استروییدی در عضلات مختلف دارند ولی اصرار دارند که تزریق دارو در یک عضله خاص میتواند موجب افزایش حجم موضعی اون عضله بشود.
اول باید مسیری رو که یک دارو ( در اینجا منظور از دارو استرویید های تزریقی هست) برای رسیدن به هدف طی میکنه برسی بشود.
شما دارو رو از هر جایی که وارد بدن کنید در بدو ورود به هیچ وجه برای سلول های هدف قابل استفاده نیست. این دارو غالبا در کبد متابولیزه میشود تا به فرمی که برای تاثیر گذاری روی سلول ها مناسب است آماده بشود. بعد از متابولیزه شدن توسط کبد دارو وارد جریان خون ( یا لنف) میشود و با جریان خون به تمام نقاط بدن میرسد.
از نظر علمی تنها راه متابولیزه شدن اکثر دارو ها کبد هست و دارو های استروییدی به هیچ وجه در خود عضله متابولیزه نمیشوند.
ولی بعضی مصرف کننده ها اعتقاد دارند که درصدی از دارو در خود عضله مورد تزریق متابولیزه شده و خواص آنابولیک موضعی بروز میدهد. ولی این عقیده تجربی بر اساس مستنادات علمی پذیرفتنی نیست.
نکته قابل توجه دیگه این است که بعضی ها اعتقاد دارند تزریق در عضلات کوچک تر باعث میشود. غلظت دارو در خون زود تر به سطح مورد نظر برسد ولی این مورد هم از نظر علمی رد شده است و در هر فرد بسته به نوع فیبر های عضلانی و تراکم عروق خونی متفاوت است