ادعا شده است که میتواند طور قابل توجهی توده عضلانی را افزایش دهد. به همین دلیل، این دارو در دنیای بدنسازی مورد استقبال قرار گرفته است. اگرچه مطالعات و آزمایشهای علمی کمی وجود دارد که به طور قطعی این موضوع را در افراد سالم تأیید کند.
یک مطالعه نشان داد که مصرف فولیستاتین به صورت مکمل (مشتق شده از زرده تخم مرغ)، منجر به افزایش توده عضلانی 37 مرد شد. این افراد روزانه 10 تا 30 گرم از این مکمل مصرف میکردند و به مدت 8 هفته نیز به تمرینات مقاومتی پرداخته بودند.
یکی از راههایی که ممکن است این گلیکوپروتئین رشد عضلانی را افزایش دهد، مهار میوستاتین است. میوستاتین نوعی پروتئین است که رشد عضلات را محدود میکند.
یک مطالعه علمی که روی میمونها صورت گرفت، نشان داد که افزایش سطح فولیستاتین منجر به کاهش میوستاتین و در نتیجه افزایش قابل توجه رشد عضلات میشود.
همچنین طبق آزمایشهای انجام شده روی موشها نیز ثابت شده است که رشد سلولهای عضلانی را تحریک کرده و منجر به افزایش رشد و ریکاوری عضلات میشود.
با این حال، فولیستاتین رشد عضلانی را حتی در موشهایی که از نظر ژنتیکی اصلاح شده بودند تا فعالیت میوستاتین کمی داشته باشند نیز افزایش داد. در نتیجه، ممکن است با روشهای دیگری نیز روی افزایش عضلهسازی تأثیر بگذارد که مستقیما با میوستاتین در ارتباط نیستند.
در مطالعهای که بر روی 6 بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی انجام شد، تزریق فولیستاتین باعث افزایش قدرت عضلانی بدون هیچگونه عوارض جانبی شد.
همچنین، استفاده از فولیستاتین به عنوان یک روش درمانی برای سارکوپنی (یک بیماری تحلیل عضلات در اثر افزایش سن) آزمایش شده است.
در موشهای پیر، تزریق روزانه اپیکاتچین (یک ترکیب طبیعی که سطح فولیستاتین را افزایش میدهد) منجر به افزایش قدرت عضلانی شد. همین درمان روی 6 انسان انجام شد و سبب افزایش قدرت ماهیچههای دست پس از هفت روز شد.
این دارو همچنین طول عمر موشهای آزمایشگاهی مبتلا به آتروفی عضلانی نخاعی (نوعی بیماری ژنتیکی که با تحلیل عضلات همراه است) را افزایش داد. این نشان میدهد که فولیستاتین میتواند به عنوان یک تکنیک درمانی برای حفظ و رشد عضلات استفاده شود؛ زیرا اثرات مثبتی در این زمینه دارد.
در مجموع، هنوز شواهد کافی برای اثبات اثرات مثبت فولیستاتین در افزایش توده عضلانی وجود ندارد و تحقیقات بیشتری لازم است.
یک آزمایش علمی کوچک که روی 26 مرد مبتلا به طاسی با الگوی مردانه انجام شد، نشان داد که یک تزریق فولیستاتین با سایر عوامل رشد، باعث افزایش تعداد موهای سر و همچنین ضخامت آنها (تراکم فولیکول و ضخامت ساقه مو) میشود.
یک آزمایش علمی کوچک، علیرغم نتایج امیدوارکنندهاش، نمیتواند به عنوان شواهد علمی کافی و معتبر برای اثبات اثرات مثبت فولیستاتین در درمان طاسی در نظر گرفته شود.
تعدادی از یافتهها نشان میدهد که به نظر میرسد فولیستاتین نقشی در سلامت باروری دارد. اگرچه نقش دقیق آن هنوز به طور کامل مشخص نشده است.
در مردان، مایع منی سرشار از فولیستاتین است. البته بعید به نظر میرسد که سطح آن مستقیما با تعداد اسپرم مرتبط باشد.
برای زنان، فولیستاتین فولیکولوژنز را افزایش میدهد. فرآیندی که تخمکها را برای آزاد شدن از تخمدانها در طول تخمکگذاری آماده میکند.
سطوح فولیستاتین در دوران یائسگی کاهش مییابد. اما با استفاده از درمانهای دارویی میتوان سطح آن را افزایش داد.
مطالعهای روی 7 زن نشان داد که در سه ماهه سوم بارداری سطح فولیستاتین افزایش مییابد و این با زایمان سالم و ایمن همراه است.
همچنین از آنجایی که این دارو فعالیت اکتیوینها را مسدود میکند، از جنبههای مختلفی بر سلامت باروری تأثیر دارد.
به عنوان مثال، اکتیوینها در توسعه اندامهای تولید مثل (بیضهها و تخمدانها) نقش دارند و وجود مشکل در عملکرد طبیعی اکتیوین میتواند باعث رشد تومور در این اندامها شود.
ناهنجاری در فعالیت فولیستاتین و اکتیوین نیز با سندرم تخمدان پلیکیستیک و مشکلات دوران بارداری مرتبط است.
برای مشخص شدن نقش دقیق فولیستاتین در سلامت باروری، تحقیقات بالینی بیشتری مورد نیاز است. همچنین در مورد تأثیر آن در درمان مسائل مربوط به تولید مثل نیز به شواهد و آزمایشهای بیشتری نیاز است.