استروئیدهای خوراکی فوق‌العاده برای بدنسازان

معرفی 6 تا از بهترین استروئیدهای خوراکی

1. سوپردرول

سوپردرول (متاسترون) یکی از قوی‌ترین استروئیدهای خوراکی در جهان به شمار می‌رود که به طور چشمگیری قدرت عضلانی و هیپرتروفی (افزایش اندازه عضلات) را افزایش می‌دهد. ورزشکاران این استروئید را به عنوان معادل خوراکی ترنبولون معرفی کرده‌اند که تغییرات سریع در ترکیب بدن و افزایش عضلات “خشک” را به همراه دارد.

سوپردرول به استروژن تبدیل نمی‌شود و به همین دلیل به عنوان یک استروئید حجم‌دهنده خوراکی منحصر به فرد شناخته شده است. به همین دلیل، تقریباً تمام وزنی که در طول دوره مصرف سوپردرول به دست می‌آید، پس از آن حفظ می‌شود، زیرا این استروئید باعث افزایش احتباس آب خارج سلولی نمی‌گردد. این استروئید معمولاً توسط ورزشکاران حرفه‌ای برای ارتقاء سطح بدن خود استفاده می‌شود.

با این حال، سوپردرول یکی از سمی‌ترین استروئیدهاست که فشار زیادی به کبد وارد کرده و می‌تواند فشار خون را به طور غیرطبیعی افزایش دهد. در جامعه بدنسازی، سوپردرول به بمبی تشبیه شده که کبد را هدف قرار می‌دهد. همچنین، سطوح بالای سمیت قلبی نیز با مصرف این مکمل مشاهده شده است. بنابراین، ورزشکاران مبتدی باید به شدت از مصرف سوپردرول پرهیز کنند.

ورزشکاران با تجربه که برای اولین بار از سوپردرول استفاده می‌کنند، معمولاً از توانایی آن در افزایش بافت عضلانی بدون چربی و قدرت فوق‌العاده‌اش شگفت‌زده می‌شوند. خطر آسیب ناشی از مصرف سوپردرول در مقایسه با سایر استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک (AAS) بالاست، زیرا قدرت معمولاً در مدت زمان کوتاهی به شدت افزایش می‌یابد. بنابراین، بدنسازان باید در هنگام استفاده از این مکمل، احتیاط کنند، زیرا برخی از آن‌ها ممکن است دچار پارگی فتق شوند و نیاز به جراحی فوری پیدا کنند.

دوره سوپردرول

به دلیل عوارض جانبی شدید، سوپردرول به ندرت با سایر استروئیدها مصرف می‌شود. بنابراین، یک دوره سوپردرول معمولاً به تنهایی توسط بدنسازانی که به دنبال حفظ وضعیت خود هستند، استفاده می‌شود.

نکته: مصرف همزمان استروئیدها به دلیل افزایش سطح تستوسترون اگزوژن در خون، معمولاً منجر به عوارض جانبی بیشتری می‌شود.

احتیاط: سوپردرول می‌تواند مشکلات زیر را ایجاد کند:

• اختلال HPTA
• افزایش سمیت کبدی
• افزایش خطر تصلب شرایین

2. آنادرول

آنادرول (اکسی متولون) یک مشتق قوی از دی هیدرو تستوسترون (DHT) و به احتمال زیاد یکی از بهترین استروئیدهای خوراکی برای افزایش حجم عضلانی خالص است. بر خلاف سوپردرول، آنادرول استروژنیک است و به همین دلیل باعث افزایش وزن قابل توجهی در قالب عضلات بدون چربی و احتباس آب می‌شود. معمولاً ورزشکاران با مصرف آنادرول حدود 14 کیلوگرم وزن اضافه می‌کنند و قدرت آن‌ها نیز افزایش می‌یابد.

آنادرول، مانند سوپردرول، برای کبد بسیار سمی است و می‌تواند سطح AST (آسپارتات ترانس آمیناز) و ALT (آلانین ترانس آمیناز) را در آزمایش‌های عملکرد کبد افزایش دهد. ورزشکاران می‌توانند با استفاده از مکمل TUDCA (تائوروسودئوکسی کولیک اسید) آسیب‌های کبدی ناشی از استروئیدهای خوراکی را کاهش دهند.

نکته: مصرف مکمل TUDCA هنگام استفاده از استروئیدهای خوراکی هپاتوتوکسیک توصیه می‌شود.

بدنسازان قبل از مسابقه برای افزایش حجم عضلانی به طور چشمگیر، معمولاً دوره‌های آنادرول را به مدت کوتاهی اجرا می‌کنند. آن‌ها می‌توانند با رعایت یک رژیم غذایی کم سدیم، احتباس مایعات خارج سلولی را کنترل کرده و به فیزیک بدنی مطلوبی دست یابند. ترکیب سطوح بالای استروژن و رژیم‌های غذایی غنی از سدیم، عامل اصلی تورم و پف کردن عضلات است. آنادرول نیز مانند سوپردرول برای قلب مضر است و باعث هیپرتروفی قلبی و به ویژه فشار خون بالا می شود.

آنادرول را می توان به تنهایی استفاده کرد یا برای دستیابی به حداکثر وزن و افزایش قدرت با سایر استروئیدهای حجم دهنده مانند:

• ترنبولون
• تستوسترون
• دکا دورابولین

با این حال، آنادرول را نباید با سایر ترکیبات کبدی مصرف کرد تا از آسیب بیشتر کبد جلوگیری شود.

ما ورزشکاران استروئیدی پیشرفته، که این مکمل را در دوزهای بالای 100 میلی گرم در روز مصرف کرده و دوره های آنادرول را تا 8 هفته اجرا می کنند، درمان کرده ایم.

یافته های ما نشان می دهد که SERM ها (تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن) هنگام مصرف آنادرول موثر هستند، زیرا از بزرگ شدن بافت سینه (ژنیکوماستی) جلوگیری می کنند.

SERM ها با مهار اثرات استروژن به طور مستقیم بر روی سطح گیرنده کار می کنند، که بسیار مهم است زیرا آنادرول آروماتاز نمی شود (تستوسترون را به استروژن تبدیل می کند). دقیقاً به همین دلیل است که AIs (مهارکننده‌های آروماتاز) در مدیریت عوارض جانبی مرتبط با استروژن در آنادرول بی‌اثر هستند.

صدای کالا – آنادرول – استروئیدهای خوراکی

3. دیانابول

دیانابول (متاندروستنولون) یکی از رایج ترین استروئیدهای خوراکی در جهان امروز است. این استروئید در طول تاریخ نیز شناخته شده است، زیرا استفاده از آن در میان بدنسازان کلاسیک در دهه 1970 رایج بوده و به ایجاد حجم عضلانی قابل توجهی در خارج از فصل کمک می کرد.

گفته می شود که یک «بدن‌ساز اتریشی» از دیانابول در ترکیب با دکا دورابولین استفاده کرده و توانسته با غلبه بر حریفان خود، در المپیک قهرمان شود‌.

اثرات دیانابول، مشابه آنادرول است. دیانابول، یک عامل عضله ساز قدرتمند است که ویژگی های کبدی و استروژنی را نیز نشان می دهد.

از آنجا که آنزیم 5 آلفا ردوکتاز به میزان قابل توجهی کم می شود، دیانابول اثرات آندروژنی قابل توجهی ایجاد نمی کند و تبدیل تستوسترون به DHT را کاهش می دهد.

بنابراین، دیانابول باعث بروز عوارض کمتری می شود، عوارضی همچون:

• بزرگ شدن پروستات
• آلوپسی آندروژنیک (ریزش مو)
• آکنه ولگاریس

دیانابول می تواند به تنهایی یا در کنار سایر استروئیدهای حجم دهنده توسط ورزشکاران پیشرفته استفاده شود. دیانابول هرگز نباید با استروئید خوراکی کبدی دیگری (مانند آنادرول، سوپردرول یا وینسترول) مصرف شود.

دیانابول، منجر به آروماتاز می شود. بنابراین، برای جلوگیری از شروع ژنیکوماستی، بهتر است یک SERM (مانند تاموکسیفن) مصرف شود.

ما دریافتیم که SERM ممکن است انتخاب بهتری نسبت به AI (مهارکننده آروماتاز) باشد، زیرا دومی می تواند چربی های مضر خون را افزایش دهد و خطر ابتلا به فشار خون را بیشتر کند.

4. تستوسترون آندکانوات (آندریول)

تستوسترون معمولاً از طریق تزریق عضلانی تجویز می شود. با این حال، به شکل استروئیدهای خوراکی نیز موجود است، که به نام تستوسترون آندکانوات یا آندریول (تستوکاپس) شناخته می شود.

تستوسترون آندکانوات در مقایسه با سایر استروئیدهای خوراکی، بسیار منحصر به فرد است زیرا در یک کپسول مبتنی بر روغن معلق است. این استریفیکاسیون اجازه می دهد تا تستوسترون آندکانوات از طریق مسیر لنفاوی جذب شود و سمیت کبدی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

20 گرم چربی غذایی باید با هر دوز تستوسترون خوراکی، مصرف شود تا حداکثر جذب صورت گیرد. ما دریافتیم فراهمی زیستی آن در صورت مصرف با معده خالی، بسیار کم است.

این مکمل، برخلاف سایر استروئیدهای خوراکی است که c-17 آلفا آلکیله هستند و برای تأثیر کامل باید با معده خالی مصرف شوند. زیرا بیشتر استروئیدهای خوراکی‌ها محلول در چربی هستند و بنابراین مستعد کاهش جذب از طریق دستگاه گوارش می باشند.

تستوسترون یکی از بی خطرترین استروئیدهاست و امروزه برای درمان هیپوگنادیسم مورد تایید FDA است.

دوره تستوسترون به تنهایی، به دلیل ماهیت خفیف آن، اغلب توسط مبتدیان استفاده شده و باعث افزایش زیاد حجم عضلانی می شود.

دلیل اینکه بدنسازان اغلب تستوسترون تزریق می کنند، قیمت بسیار ارزان آن در بازار است که نسبت به آندکانوات با هزینه بسیار اندکی در دسترس می باشد.

با این حال، اگر بدنسازان توانایی پرداخت آن را داشته باشند، آندکانوات ممکن است نتایجی برابر با استروئیدهای تزریقی داشته باشد و منجر به توده عضلانی 9 تا 14 کیلوگرمی شود.

یکی دیگر از مزایای تستوسترون خوراکی در مقابل تستوسترون تزریقی، اثرات سریع آن است. ما می بینیم که سطح سرم تستوسترون، تنها 5 ساعت پس از اولین دوز تستوسترون خوراکی به اوج خود در جریان خون می رسد.

سایپیونات و انانتات دو گزینه تزریقی محبوب هستند، اما کند عمل می کنند و نیمه عمر هر دو تقریباً 8 روز است.

ما دریافتیم که به دلیل فراهمی زیستی کم تستوسترون آندکانوات، دوزهای بالای آن (2800 میلی گرم در هفته) برای افزایش قابل توجه وزن و اندازه، مورد نیاز است.

5. وینسترول

وینسترول (استانوزولول) دومین استروئیدهای خوراکی پرمصرف (پس از دیانابول) است و عمدتاً به عنوان یک عامل کات عضلانی، استفاده می شود.

وینسترول به دلیل توانایی بالایی در کاهش سطح SHBG (گلوبولین اتصال دهنده به هورمون جنسی) قادر است چربی سوزی را تقویت کند و همزمان باعث افزایش بافت عضلانی بدون چربی شود.

تستوسترون متصل به SHBG غیر فعال می شود. بنابراین، هر چه SHBG کمتر باشد، سطح تستوسترون آزاد بالاتر خواهد بود.

ما دریافته‌ایم که تستوسترون آزاد، یک تستوسترون بسیار حیاتی است، که توسط بدن برای بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی، از جمله تسهیل ساخت بافت ماهیچه‌ای اسکلتی جدید و کاهش بافت چربی (ذخایر چربی) استفاده می‌شود.

وینسترول به عنوان یک استروئید بدن ساحلی در نظر گرفته می شود که به سرعت درصد چربی بدن ورزشکاران را کاهش می دهد و در عین حال دارای اثرات ادرارآور است (به دلیل عدم آروماتاسیون).

این می تواند منجر به ایجاد عضلات خشک، همراه با عروق برجسته شود. یکی از نکات منفی از دست دادن آب در هنگام مصرف وینسترول، تورم کمتر عضلات به دلیل کاهش گلیکوژن و مایع درون سلولی در سلول‌های عضلانی است.

در تجربه ما، بهبود سریع در ترکیب بدن بدون افزایش وزن قابل توجه، وینسترول را به یک استروئید محبوب در بین ورزشکاران تبدیل کرده است.

مضرات وینسترول مانند سایر استروئیدهای خوراکی سمی، عبارت است از:

• فشار کبدی
• فشار خون بالا

ما همچنین دریافتیم که اثرات دیورتیک وینسترول، می تواند التهاب مفاصل را افزایش دهد و در برخی افراد باعث ناراحتی یا درد قابل توجه شود.

6. آناوار

آناوار (اکساندرولون) یکی از استروئیدهای خوراکی ملایم است که عمدتاً در دوره های کات عضلانی استفاده می شود.

آناوار، مانند وینسترول، یکی از معدود استروئیدهای خوراکی است که می تواند باعث رشد عضله بدون چربی شود و به طور همزمان چربی را از بین ببرد.

یکی از مزایای منحصر به فرد آناوار، کاهش سطح چربی احشایی و زیر جلدی است.

در مقابل، سایر استروئیدهای آنابولیک به طور معمول چربی زیر جلدی را کاهش می دهند اما چربی احشایی را افزایش می دهند که اغلب منجر به ظاهر متورم (علی رغم لاغری) می شود.

توانایی آناوار در سوزاندن چربی احشایی، به دلیل تأثیر مثبت آن بر حساسیت به انسولین و افزایش سطح T3 (تری یدوتیرونین)، یعنی هورمونی است که در تنظیم بافت چربی و متابولیسم بسیار مهم است.

مشاهدات ما نشان می دهد که آناوار در مقایسه با سایر استروئیدهای خوراکی مانند آنادرول و دیانابول، افزایش توده ای استثنایی ایجاد نمی کند.

با این حال، طبیعت ملایم و تحمل بالای آن در بین مردان و زنان، آن را به یک استروئید محبوب از نظر ایمنی تبدیل می کند.

علیرغم اینکه آناوار تنها افزایش متوسطی در توده بدون چربی و افزایش وزن ایجاد می کند، برای تقویت قدرت عضلانی استثنایی است. در نتیجه، ورزشکاران معمولاً دوره های آناوار را اجرا می کنند که به آنها امکان می دهد بدون نیاز به افزایش وزن، قوی تر شوند.