بر اساس تجربیات ما، عوارض جانبی لیگاندرول معمولاً قابل توجهتر از تستولون است.
کاربران لیگاندرول در معرض کمی بیشتری برای پف کردن نوک پستان به دلیل سطوح بالاتر آروماتاز قرار دارند. با این حال، این عارضه جانبی معمولی نیست و در مقایسه با استروئیدهای بسیار استروژنی (مانند دیانابول یا آناستروزول) کمتر شایع است.
لیگاندرول میتواند سطوح تستوسترون را به سطوح هیپوگنادی سرکوب کند که نیاز به PCT قوی برای احیای محور هپاتالاموس-هیپوفیز-تستیس (HPTA) دارد.
در این شرایط، ما دو SERM مؤثر، نولوادکس (20 تا 40 میلیگرم در روز) و کلومید (50 تا 100 میلیگرم در روز) را برای 30 روز تجویز میکنیم تا بازیابی تستوسترون اندوژن تسریع شود.
لیگاندرول همچنین میتواند از طریق کاهش HDL و افزایش LDL به افزایش فشار خون منجر شود. در یک مطالعه، لیگاندرول سطوح HDL را به میزان 40% در یک دوز کوچک 1 میلیگرم در روز بعد از تنها 3 هفته کاهش داد.
با این حال، کلسترول بعداً به سطح پایه خود بازگشت و تثبیت شد. بنابراین، محققان نتیجهگیری کردند که لیگاندرول “ایمن” و “به خوبی تحمل شده” است.
در مورد سمیت کبدی در تحقیقات، هیچ نوسانی در آمینوترانسفرازهای سرمی مشاهده نمیشود وقتی لیگاندرول در دوزهای بسیار کوچک مصرف شود. با این حال، ما درک میکنیم که آسیب کبدی هپاتوسلولی ممکن است در صورت مصرف لیگاندرول در دوزهای بالا، وجود کبد آسیبدیده، یا ترکیب لیگاندرول با داروهای دیگر هپاتوتوکسیک رخ دهد.