مکانیسم کار فرگمنت

مکانیسم کار HGH-FRAG هنوز به طور کامل درک نشده است و در معرض انتقادات در جامعه علمی قرار دارد. با این حال، سه منطق اصلی وجود دارد که در آن HGH-FRAG اثرات فوق العاده ای را نشان داد. بیایید به این مکانیسم های تحقیقاتی نگاه کنیم و بینش بیشتری در مورد چگونگی استقبال از HGH-FRAG 176-191 در سراسر جهان به دست آوریم. HGH-FRAG، بر خلاف هورمون رشد، تمام خواص بیومولکول اصلی خود را حفظ نمی کند و یک ویژگی عالی دارد، یعنی لیپولیز (چربی سوزی)! استفاده عملی HGH-FRAG 176-191 در موش های چاق منجر به افزایش تشکیل گیرنده های بتا-3 آدرنرژیک در بافت های چربی شده است. این گیرنده‌ها در تحرک و استفاده از چربی در بافت چربی نقش دارند.

تحقیقات صدای کالا همچنین نشان می دهد که یک دوره سه هفته ای با HGH-FRAG درمانی در موش های چاق منجر به کاهش تقریبی 50 درصدی افزایش وزن می شود. جالب توجه است که درمان HGH-FRAG 176-191 فقط در موش های چاق/وزن انجام شد. اما هیچ کاهش وزن قابل توجهی در یک موش با وزن متوسط ​​ایجاد نکرد.

یکی دیگر از مکانیسم های احتمالی اثر HGH-FRAG خاصیت آن برای ایجاد هیپوگلیسمی است. دانشمندان شروع به تحقیق کردند که آیا همان ویژگی های هیپوگلیسمی در قطعات HGH یافت می شود یا خیر. یکی از این قطعات 176-191 بود. این قطعه پپتید به طور بالقوه می تواند سطح گلوکز خون را کاهش دهد و بنابراین می تواند از نظر فنی در رژیم درمانی پیش دیابت و دیابت نوع 2 (DMT2) استفاده شود. با این حال، برای بیان هر یک از مکانیسم های فوق با شواهد سخت، به متاآنالیز و آزمایش های بالینی بیشتری در مقیاس بسیار بزرگتر نیاز است. تحقیقات معتبرتری در مورد شناخت و بررسی اثرات احتمالی HGH-FRAG 176-191 بر بازسازی و رشد غضروف در حال انجام است.

در آزمایش‌ها، استفاده از HGH-FRAG در کنار تزریق اسید هیالورونیک در خرگوش‌ها باعث افزایش رشد غضروف به سطوح قابل‌توجهی شد. دانشمندان بر این باورند که تحقیقات افزایش یافته و قانونی در این زمینه می تواند ایده استفاده از HGH-FRAG 176-191 را در درمان استئوآرتریت و به حداقل رساندن جراحی آشکار کند. استئوآرتریت یک بیماری التهابی مفصلی است که باعث آسیب به بافت‌های مفصلی می‌شود. این بیماری عمدتاً در مفاصل سطحی بدن رخ می‌دهد، اما می‌تواند به هر مفصل دیگری از بدن نیز تاثیر بگذارد. علائم استئوآرتریت شامل درد، تورم، سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل می‌باشد. این بیماری معمولاً در سنین بالای 40 سال رخ می‌دهد، اما در برخی موارد می‌تواند در سنین جوانی نیز شروع شود. درمان استئوآرتریت شامل تسکین علائم و کنترل التهاب مفصلی می‌شود.