تستوسترون یا ترنبولون

تستوسترون و ترنبولون هر دو باستروئیدهای آنابولیک هستند، اگرچه ترنبولون از خاصیت عضله سازی قوی تری برخوردار است. همچنین ترنبولون، ماهیت آندروژنی بالاتری دارد، به این معنی که هیپرتروفی عضلانی بیشتری را ایجاد می کند، به ویژه در عضلات ذوزنقه ای و دلتوئید.

با این حال، تستوسترون باعث افزایش وزن بیشتری نسبت به ترنبولون می شود، زیرا موجب احتباس مایعات می شود، در عوض ترنبولون، آب را خارج می کند.

پس از یک دوره مصرف ترنبولون، هنگامی که سطح آب نرمال می شود، ممکن است ورزشکاران 2.268 کیلوگرم اضافه وزن بدون چربی پیدا کنند.

همچنین ترنبولون، سریعتر از تستوسترون های محبوب مانند سایپیونات و انانتات عضله می سازد، زیرا آنها استرهای طولانی تری داشته و بنابراین نیاز به زمان بیشتری برای شروع عضله سازی دارند.

ویژگی چربی سوزی

به نظر می رسد ترنبولون به طور قابل توجهی بیشتر از تستوسترون، چربی می سوزاند. این ویژگی به دلیل اثرات دیورتیک ترنبولون است که آنزیم آروماتاز ​​را در خود دارد، بنابراین ظاهر صاف‌تری به عضلات می دهد.

پس از قطع مصرف، زمانی که سطح آب عادی شود، نتایج کاهش چربی در هر دو استروئید، مشابه خواهد بود. با این حال، ترنبولون ممکن است به دلیل تحریک اضافی گیرنده‌های آندروژن، همچنان باعث کاهش بافت چربی ‌شود. به همین دلیل، ترنبولون بیشتر از تستوسترون در دوره های کات، استفاده می شود.

قدرت

ترنبولون و تستوسترون، قدرت را تا سطوح مشابهی افزایش می دهند. این نتیجه، کمی تعجب آور است زیرا تستوسترون باعث افزایش وزن بیشتری می شود، اما ترنبولون از نظر افزایش قدرت، می تواند با تستوسترون رقابت کند.

ما متوجه شده ایم که ورزشکاران، هنگام مصرف تستوسترون در اولین دوره، حدود 23 کیلوگرم به لیفت ترکیبی اصلی خود اضافه می‌کنند.

به همین ترتیب، دیده‌ایم که ورزشکاران هنگام مصرف ترنبولون، حتی پس از داشتن چند دوره استروئیدی، حدود 9 کیلوگرم دیگر به لیفت های خود اضافه می‌کنند.