سارم ها و کاهش تستوسترون

نتایج آزمایش‌های ما نشان می‌دهد که سارم‌ها با اتصال بیش از حد به گیرنده AR، FSH و LH را کاهش می‌دهند و باعث کاهش سطح تستوسترون طبیعی می‌شوند.

سطوح مختلفی از کاهش اغلب به سارم مورد استفاده بستگی دارد و باعث می‌شود برخی از کاربران پس از دوره درمانی (PCT) اقدام کنند.

بر اساس تجربه ما، محبوب‌ترین سارم‌ها از لحاظ کاهش به ترتیب زیر هستند:

• LGD-4033 (لیگاندرول)
• RAD 140 (تستولون)
• S4 (آندارین)
• MK-2866 (اوستارین)

به طور کلی، هرچه سارم قوی‌تر باشد، میزان کاهش بیشتر خواهد بود.

اگر خوانندگان ما از سارم‌ها استفاده می‌کنند، توصیه می‌کنیم که آزمایش خون توسط پزشک انجام شود تا میزان آسیب به محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-بیضه (HPT) ارزیابی شود و تعیین شود که آیا PCT نیاز است یا خیر.

دوزهای بالای سارم‌های کمتر مهاری همچنان می‌تواند تولید تستوسترون درون‌زا را مهار کند. ترکیب سارم‌ها نیز ممکن است این اثر هیپوگنادی را تشدید کند.

در مورد PCT، سارم‌ها معمولاً نیمه عمر کوتاهی دارند به دلیل مصرف خوراکی؛ بنابراین، کاربران فقط نیاز به چند روز صبر دارند تا قبل از شروع PCT اقدام کنند. این به طور قابل توجهی با استروئیدها که ممکن است چند هفته طول بکشد تا از بدن خارج شوند، متفاوت است.

به طور معمول، ما یا نولوادکس یا کلومید را به عنوان PCT برای سارم‌ها تجویز می‌کنیم، که نولوادکس قوی‌تر از دو مورد است