پاکسازی تستولون (RAD 140)

تستولون ، تستوسترون را از طریق کاهش FSH و LH سرکوب می‌کند که نتیجه میل پیوندی بالای آن به گیرنده‌های آندروژن (AR) است.

برخی کاربران پس از چرخه استفاده از RAD 140 سطح تستوسترون خود را بررسی می‌کنند و متوجه سرکوب قابل توجهی می‌شوند. به همین دلیل، بسیاری از کاربران درمان پس از چرخه (PCT) را اجرا می‌کنند.

کاربران می‌توانند PCT را 12 روز پس از اتمام دوره RAD 140 آغاز کنند، به دلیل نیمه عمر کوتاه آن که 60 ساعت است. زمان حذف دارو برابر با 5.5 برابر نیمه عمر آن است.

معمولاً برای PCT، تاموکسیفن یا کلومیفن تجویز می‌شود که کلومیفن داروی قوی‌تری برای بازگرداندن تستوسترون درون‌زا است. بنابراین، اگر تنها RAD 140 استفاده شود، کلومیفن ممکن است کافی باشد. اما اگر RAD 140 با سایر SARM‌ها مصرف شود، نولوادکس ممکن است بهینه‌تر باشد.

برای دوز و مدت زمان PCT، می‌توان کلومیفن را با دوز 25 میلی‌گرم در روز به مدت 30 روز مصرف کرد، یا تاموکسیفن را با دوز 20 میلی‌گرم در روز برای 30 روز استفاده کرد.

سوالات رایج

آیا RAD140 برای کبد سمی است؟

بله، RAD140 (تستولون) با سمیت کبدی مرتبط است. تحقیقات روی RAD140، یک تعدیل کننده جدید گیرنده آندروژن انتخابی (SARM)، نشان داده است که می تواند باعث آسیب کبدی ناشی از دارو (DILI) شود، همانطور که در مطالعات موردی مختلف و ادبیات موجود گزارش شده است.

در اینجا چند نکته کلیدی در مورد سمیت کبدی RAD140 وجود دارد:

گزارش های موردی و تحقیقات: موارد مستندی وجود دارد که استفاده از تستولون منجر به افزایش آنزیم های کبدی شده است که نشان دهنده استرس یا آسیب کبدی است. به عنوان مثال، یک مورد مربوط به یک مرد 49 ساله افزایش آنزیم های کبدی (ALT و AST) را پس از استفاده مداوم و متناوب از RAD140 گزارش کرد که نشان دهنده مسمومیت کبدی است.

مکانیسم سمیت: تستولون، مانند سایر SARM های خوراکی، باید توسط کبد متابولیزه شود. این فرآیند متابولیک می‌تواند بر کبد فشار وارد کند، مشابه اینکه برخی استروئیدهای آنابولیک خوراکی، به‌ویژه آنهایی که 17 آلفا آلکیله شده‌اند، می‌توانند باعث فشار کبد شوند. سمیت کبدی ممکن است از تلاش کبد برای متابولیسم و ​​از بین بردن ترکیب ناشی شود که منجر به آسیب کبدی کلستاتیک شود.

مقایسه با سایر ترکیبات: دکتر توماس اوکانر پتانسیل سمیت کبدی SARMها از جمله تستولون را با مصرف 50 میلی گرم در روز آناوار (یک استروئید آنابولیک) مقایسه کرده است که نشان دهنده استرس قابل توجه کبد است.

عوامل موثر بر مسمومیت کبد:

دوز و مدت: دوزهای بالاتر و استفاده طولانی مدت می تواند خطر مسمومیت کبدی را افزایش دهد.

ترکیب با سایر داروها: مصرف همزمان سایر داروهای هپاتوتوکسیک، مانند داروهای ضد افسردگی خاص مانند ونلافاکسین، می تواند آسیب کبدی را تشدید کند.

مصرف الکل: در حالی که مصرف متوسط ​​الکل ممکن است همیشه منجر به آسیب شدید نشود، ترکیب RAD140 با الکل بار کلی بر روی کبد را افزایش می دهد.

 کاربرانی که تستولون را انتخاب می کنند باید:

به طور منظم عملکرد کبد را از طریق آزمایش خون (ALT، AST، سطح بیلی روبین) کنترل کنید.

از مصرف همزمان سایر مواد سمی کبدی خودداری کنید.

برای کاهش استرس کبد، مدت و دوز چرخه های RAD140 را محدود کنید.

در نتیجه، در حالی که RAD140 یک SARM موثر برای عضله سازی و کاهش چربی است، خطر سمیت کبدی را به همراه دارد و کاربران باید در نظارت بر سلامت کبد خود محتاط، آگاه و فعال باشند.

آیا تستولون یک SARM قوی است؟

بله، RAD140 (تستولون) یک SARM (مدولاتور انتخابی گیرنده آندروژن) قوی در نظر گرفته می شود. در اینجا چندین دلیل وجود دارد که چرا آن را به عنوان یکی از قوی ترین SARM ها در نظر می گیرند:

قدرت آنابولیک: نشان داده شده است که تستولون دارای قدرت آنابولیک بالایی است، به این معنی که در تقویت رشد عضلات بسیار موثر است. در مطالعات حیوانی، RAD140 اثرات آنابولیک بهتری را در مقایسه با سایر SARMها و حتی برخی استروئیدهای آنابولیک مانند تستوسترون پروپیونات، میلی گرم در میلی گرم نشان داد.

اقدام انتخابی: به عنوان سارم، تستولون برای هدف قرار دادن انتخابی گیرنده‌های آندروژن در بافت‌های ماهیچه‌ای و استخوانی طراحی شده است و اثرات آنابولیک (رشد ماهیچه‌ها و افزایش تراکم استخوان) را افزایش می‌دهد و در عین حال اثرات آندروژنیک (مانند ریزش مو و بزرگ شدن پروستات) را به حداقل می‌رساند.

پتانسیل بالینی: تستولون و سایر سارم ها برای ارائه مزایای درمانی مشابه استروئیدهای آنابولیک اما با عوارض جانبی کمتر ساخته شدند. تستولون برای پتانسیل آن در درمان بیماری هایی مانند تحلیل عضلانی، پوکی استخوان و هیپوگنادیسم به دلیل خواص آنابولیک قوی آن در حال تحقیق است.

گزارش های کاربر و شواهد حکایتی: بسیاری از کاربران تستولون افزایش قابل توجهی در توده عضلانی بدون چربی، افزایش قدرت و بهبود عملکرد فیزیکی گزارش می دهند. این گزارش‌های حکایتی بیشتر از این ایده حمایت می‌کنند که تستولون یکی از قوی‌ترین SARM‌های موجود است.

میل اتصال گیرنده: تستولون میل اتصال بالایی به گیرنده های آندروژن دارد که به اثرات آنابولیک قوی آن کمک می کند. این بدان معنی است که به طور موثر این گیرنده ها را برای تقویت رشد و قدرت عضلات فعال می کند.

با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که در حالی که ذ قوی است، استفاده از آن با خطرات و عوارض جانبی بالقوه، از جمله احتمال سمیت کبدی و عدم تعادل هورمونی همراه است. علاوه بر این، تستولون توسط FDA برای هیچ گونه استفاده پزشکی تایید نشده است و مشخصات ایمنی طولانی مدت آن به خوبی شناخته نشده است. کاربران باید قبل از استفاده از تستولون یا هر SARM دیگری احتیاط کنند، تحقیقات کاملی انجام دهند و پیامدهای قانونی و بهداشتی را در نظر بگیرند.

آیا RAD140 تستوسترون را کاهش می دهد؟

بله، RAD140 (تستولون) می تواند سطح تستوسترون را کاهش دهد. این امر به این دلیل رخ می دهد که تستولون، مانند سایر SARM ها (مدولاتورهای انتخابی گیرنده آندروژن)، با گیرنده های آندروژن در بدن تعامل دارد، که می تواند تولید طبیعی تستوسترون را سرکوب کند. در اینجا توضیح مفصلی از چگونگی این اتفاق می‌افتد:

مکانیسم سرکوب:

حلقه بازخورد: بدن سطوح هورمونی را از طریق یک حلقه بازخورد شامل هیپوتالاموس، غده هیپوفیز و بیضه ها (محور HPTA) تنظیم می کند. هنگامی که یک ترکیب آندروژنیک خارجی مانند RAD140 به گیرنده‌های آندروژن متصل می‌شود، بدن مقدار زیادی آندروژن را حس می‌کند و تولید هورمون لوتئینیزه کننده (LH) و هورمون محرک فولیکول (FSH) از غده هیپوفیز را کاهش می‌دهد. این هورمون ها برای تحریک بیضه ها برای تولید تستوسترون بسیار مهم هستند.

سرکوب مستقیم: با اتصال به گیرنده های آندروژن، RAD140 می تواند به طور مستقیم به بدن سیگنال دهد که سیگنال های آندروژنی کافی یا بیش از حد وجود دارد، در نتیجه نیاز به تولید تستوسترون درون زا را کاهش می دهد.

شواهد بالینی و حکایتی:

مطالعات و گزارش های موردی: تحقیقات و تجربیات کاربر نشان داده است که RAD140 می تواند سطح تستوسترون را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. به عنوان مثال، یک مورد گزارش داد که یک کاربر پس از یک چرخه RAD140 کاهش قابل توجهی در سطح تستوسترون را تجربه کرد.

علائم تستوسترون پایین: کاربران RAD140 علائمی را گزارش کرده اند که نشان دهنده سطح پایین تستوسترون است، مانند کاهش میل جنسی، خستگی و تغییرات خلقی.

درمان پس از چرخه (PCT):

ضرورت PCT: با توجه به اثرات سرکوب کننده RAD140 بر تولید تستوسترون طبیعی، بسیاری از کاربران پس از اتمام یک چرخه، پس از چرخه درمانی (PCT) را اجرا می کنند. PCT به بازیابی سریعتر تولید تستوسترون طبیعی بدن و کاهش علائم تستوسترون پایین کمک می کند.

پروتکل‌های رایج PCT: PCT معمولاً شامل استفاده از داروهایی مانند کلومیفن سیترات (کلومید) یا تاموکسیفن (نولوادکس) است. این داروها به تحریک ترشح LH و FSH کمک می کنند و بیضه ها را تشویق می کنند تا دوباره تستوسترون تولید کنند. یک رژیم معمولی PCT ممکن است شامل Clomid با 25 میلی گرم در روز به مدت 30 روز یا Nolvadex با 20 میلی گرم در روز به مدت 30 روز باشد.

جدول زمانی بازیابی:

نیمه عمر و زمان: به دلیل نیمه عمر نسبتاً کوتاه RAD140 (حدود 60 ساعت)، PCT معمولاً حدود 12 روز پس از آخرین دوز شروع می شود. این زمان کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که SARM به اندازه کافی از بدن پاک می شود تا امکان بازیابی طبیعی هورمون را فراهم کند.

مانیتورینگ: توصیه می‌شود که کاربران سطح هورمون‌های خود را از طریق آزمایش خون قبل، در طول و بعد از سیکل خود کنترل کنند تا از مدیریت مناسب سلامت هورمونی خود اطمینان حاصل کنند.

به طور خلاصه، RAD140 می تواند سطح تستوسترون را با سرکوب محور HPTA کاهش دهد و منجر به کاهش تولید تستوسترون درون زا شود. کاربران باید از این اثر بالقوه آگاه باشند و اجرای یک رژیم PCT را برای کمک به بازگرداندن تعادل طبیعی هورمون پس از یک چرخه RAD140 در نظر بگیرند.