تستوسترون انانتات مدیتک

 تستوسترون انانتات مدیتک یا تستو-دپات

به دلیل اثرگذاری مطلوب، در دسترس بودن و قیمت مناسب، یکی از محبوب‌ترین و رایج‌ترین استروئیدها در میان ورزشکاران رشته بدنسازی و سایر رشته‌ها است.

این هورمون بین ورزشکاران به صورت اختصاری با نام تست انانتات نیز شناخته می‌شود.

بتستوسترون اناتات مدیک را بدنسازان معمولا به همراه سایر استروئیدها برای افزایش حجم و توسعه توده عضلانی به کار می‌گیرند. از سوی دیگر،‌ پاورلیفترها این استروئید را برای افزایش قدرت و توان بدنی استفاده می‌کنند

هورمون‌های استروئیدی گوناگونی در بدنسازی برای افزایش حجم عضلات یا افزایش قدرت به کار می‌رود. داروهایی مثل دیانابول، پارابولان، دکا دورابولین و … از این استروئیدها هستند.

وقتی هدف ورزشکار افزایش قدرت، افزایش حجم یا حتی چربی سوزی باشد، تستوسترون هنوز هم پادشاه هورمون‌هاست.

همانطور که پیش‌تر نیز گفته شد، تستوسترون انانتات یک استروئید طولانی اثر است. بسته به متابولیسم و سطح اولیه هورمون در بدن، مدت اثر آن 2 تا 3 هفته است.

اگرچه ممکن است تستوسترون انانتات تا 3 هفته در بدن باقی بماند، اما در بدنسازی برای کسب بهترین نتایج باید حداقل هفته‌ای یک بار تزریق شود. این منطقی است؛ زیرا نیمه عمر پلاسمایی تستوسترون انانتات در خون حدود یک هفته است.

مزیت اصلی تست انانتات در بدنسازی این است که این ماده دارای اثر آندروژنی بسیار قوی است؛ در نتیجه، می‌تواند در زمان نسبتا کوتاهی باعث افزایش قابل توجه حجم و قدرت عضلات شود.

برای وزنه‌برداران و پاورلیفترها، به ویژه در دسته‌های وزنی بالا، این ویژگی بسیار مطلوب است. برای این دسته از ورزشکاران، تستوسترون انانتات، تست سایپیونات و سوستانون استروئیدهای شماره یک هستند.

پس احتمالا تعجب خواهید کرد اگر بدانید برخی از ورزشکاران سطح حرفه‌ای روزانه 500، 1000 یا حتی 2000 میلی‌گرم تستوسترون مصرف می‌کنند. دقت کنید در روز، نه در هفته!

مصرف این هورمون استروئیدی در رشته‌های ورزشی که به قدرت و استقامت بالایی نیاز دارند، رایج است.

وقتی صحبت از مصرف هورمون‌های استروئیدی توسط ورزشکاران می‌شود، ذهن‌ها به سمت بدنسازی و پاورلیفتینگ می‌رود. اما برخی از فوتبالیست‌ها نیز از مصرف‌کنندگان حرفه‌ای این داروها هستند. همچنین برخی کشتی‌گیران نیز برای افزایش قدرت و استقامت تصمیم به مصرف این داروها می‌گیرند.

بنابر این بدون اغراق،‌ تستوسترون برای ورزشکاران بدنسازی در هر سطحی (از مبتدی تا مسترالمپیا) از ارکان کلیدی هست

تستوسترون اناتات مدیک به شدت روند ریکاوری را سرعت می‌بخشد. این چند فایده برای ورزشکار دارد:

• کاهش خستگی

• بهبود احساس ورزشکار

• توانایی ورزشکار در افزایش تعداد جلسات تمرینی

• توانایی ورزشکار در افزایش حجم تمرین

ورزشکارانی که این هورمون استروئیدی را مصرف کرده‌اند، شاهد افزایش پمپ در طول تمرین بوده‌اند. این پمپ به دلیل افزایش حجم خون در اثر افزایش تعداد گلبول‌های قرمز است

عوارض جانبی تست انانتات مدیتک

هر دارویی علاوه بر اثرات مثبت و مطلوب، یک سری عوارض جانبی ناخواسته نیز دارد. این که این عوارض جانبی استروئیدها چقدر شدید و ناخوشایند باشند به چند عامل بستگی دارد:

• دوز مصرفی

• طول دوره

• ژنتیک و سطح مقاومت بدن

• سابقه مصرف استروئید

• مصرف مناسب داروهای کنترل عوارض جانبی

عوارض جانبی تستوسترون انانتات اغلب مربوط به اثرات آندروژنیکی آن و احتباس آب است؛ این معمولا باعث بروز مکرر هایپرتونی می‌شود. ورزشکارانی که مستعد فشار خون بالا هستند و تستوسترون انانتات مصرف می‌کنند، باید به طور دوره‌ای برای کنترل فشار خون به پزشک مراجعه کنند. در صورت لزوم مصرف یک داروی ضد فشار خون مثل کاتاپرسان توصیه می‌شود. همچنین مصرف روزانه روغن ماهی بسیار مفید است.

بسیاری از ورزشکاران در اثر مصرف تست انانتات دچار آکنه شدید (آکنه ولگاریس) در پشت، سینه، شانه و صورت می‌شوند.

پس به راحتی می‌توان از روی همین آکنه‌ها تشخیص داد که کدام ورزشکاران از استروئیدها استفاده می‌کنند.

مدتی بعد از قطع مصرف دارو، این عارضه از بین می‌رود. اما در موارد شدید داروی روآکوتان (ایزوترتینوئین) می‌تواند کمک کند.

علائم زنانگی مثل ژنیکوماستی (نوک سینه) نیاز به مصرف یک ضد استروژن دارد.

تحریک بیش از حد جنسی با نعوظ مکرر در ابتدای مصرف طبیعی است.

در صورت مصرف تستوسترون توسط ورزشکاران کم سن (نوجوانان) ممکن است صفحات رشد اپی فیزیال آن‌ها بسته شود. در این صورت رشد طبیعی بدنشان متوقف شده و قدشان رشد نخواهد کرد.

دوز مصرف تستوسترون انانتات مدیتک

دوز مصرف تستوسترون انانتات معمولا بین 250 تا 2000 میلی‌گرم در هفته متغیر است. به نظر می‌رسد که معقول‌ترین دوز برای مصرف این استروئید برای اکثر ورزشکاران 1000-250 میلی‌گرم در هفته است. به طور معمول دوز بالاتر از 1000 میلی‌گرم در هفته لازم نیست.

هنگام مصرف حداکثر 500 میلی‌گرم در هفته، معمولا ورزشکاران دوز را یک بار در هفته مصرف می‌کنند.

در صورت بیشتر بودن دوز از 500 میلی‌گرم در هفته، باید دوز مصرفی را به دو تزریق در هفته با فاصله حدود 3 روز تقسیم کنید.

سطح ورزشکار،‌ اهداف او و سابقه مصرف استروئید در تعیین مقدار دوز مصرفی موثر است.

ورزشکارانی که هدفشان از بدنسازی تنها بهبود ظاهر بدنی و داشتن یک اندام مناسب است، به هیچ وجه به 1000 میلی‌گرم تستوسترون در هفته نیاز ندارند

تستوسترون انانتات مدیتک پاکسازی دوره

تستوسترون انانتات تاثیر زیادی بر محور بیضه هیپوتالاموس هیپوفیزیال دارد. بازخورد مثبت هیپوفیز را مهار می‌کند. این اتفاقات باعث کاهش توانایی بدن در تولید تستوسترون درون‌زا می‌شود.

پس در اثر مصرف دوزهای بالا از ترکیبات تستوسترون، توقف یا کاهش تولید تستوسترون توسط بدن دور از انتظار نیست. البته در اکثر مواقع این عارضه برگشت‌پذیر است. همچنین احتمال کاهش اندازه بیضه وجود دارد.

بنابر این نکته اساسی در مورد استروئیدها این است که اکثر ورزشکاران با مصرف آن‌ها می‌توانند حجم و قدرتشان را افزایش دهند. اما تعداد بسیار کمی هستند که می‌توانند این رشد را حفظ کنند. این یکی از مواردیست که بدنسازان حرفه‌ای و پایبند را از سایر ورزشکاران جدا می‌کند.

در نتیجه برای کاهش این عوارض، باید در دوره تستوسترون، مصرف HCG را نیز در نظر داشته باشید. کسانی که تستوسترون انانتات مصرف می‌کنند باید هر 8-6 هفته، HCG مصرف کنند. تزریق 5000 واحد هر 5 روز در یک دوره 10 روزه (در مجموع 3 تزریق) به کاهش این مشکل کمک می‌کند.

در پایان دوره تستوسترون، مصرف نولوادکس (تاموکسیفن سیترات)، کلوماید (کلومیفن سیترات)،‌ HCG و کلن بوترول رایج است. استفاده از این ترکیبات تا حدی به مهار فاز کاتابولیک کمک می‌کند و در افزایش مجدد تستوسترون درون‌زا موثر است. به این صورت، می‌توان افزایش حجم و وزنی که در طول دوره به دست آمده را حفظ کرد.

اگر بعد از چند هفته مصرف مداوم تستوسترون انانتات،‌ به یکباره مصرف آن را قطع کنید،‌ عضلات و وزنی که به دست آورده‌اید به سرعت از دست خواهد رفت. حتی کاهش تدریجی و قطع هرمی نیز از این مشکل جلوگیری نمی‌کند. تنها راه حل عبارت است از مصرف ترکیبات محرک تولید تستوسترون (HCG، کلومیفن) ترکیبات ضد کاتابولیک (کلن بوترول، افدرین) یا هورمون رشد. یک گزینه دیگر مصرف استروئیدهای سبک‌تر مثل اکساندرولون است.

استفاده از مکمل‌های ضد کاتابولیک مثل HMB، کراتین، BCAA و گلوتامین می‌تواند کمک‌کننده باشد